W guberni
piotrkowskiej
W 1867 roku, w wyniku represji po
Powstaniu Styczniowym, władze carskie
przeprowadziły reformę administracyjną, w której
wyniku z części dotychczasowych trzech guberni (warszawskiej, kaliskiej i
kieleckiej) utworzono gubernię piotrkowską. Na obszarze Królestwa Polskiego stanowiła ona długi wąski pas, ciągnący się między gubernią kaliską od zachodu a radomską i kielecką od
wschodu.
 |

|
Herb
guberni piotrkowskiej
|
 |
W książce „Rys geografii Królestwa Polskiego” z 1887 roku odnajdujemy następujący opis guberni piotrkowskiej, powiatu brzezińskiego oraz
wzmianki o Koluszkach:
„Gubernia Piotrkowska graniczy od północy z gub. Warszawską i Kaliską; od zachodu z gub. Kaliską (rz. Warta); od południo-zachodu – ze Szlązkiem; od wschodu z gub. Kielecką i Radomską (rz. Pilica). Dzieli się na 8 powiatów a mianowicie: Piotrkowski, Rawski, Brzeziński, Łódzki, Łaski, Częstochowski, Nowo-Radomski, Będziński. Położenie guberni, szczególniej w części północnej, jest płaskie, w południowych dopiero powiatach: Częstochowskim i Będzińskim, występują wzgórza, jak np. w okolicy Częstochowy i Olsztyna. Grunta niezbyt urodzajne szczególniej w Rawskiem, o czem świadzczy także przysłowie, które mówi, że tam:
Las – to leszczyna,
Wróbel - to zwierzyna
Ryby – to karaski,
A grunt pszenny – piaski.
I
rzeczywiście, najwięcej jest gruntów
piaszczystych szczególniej w powiatach:
Piotrkowskim, Nowo-Radomskim, Brzezińskim,
Rawskim; grunta znowu gliniaste ciągną się
pobrzeżem Pilicy, a także po linii równoległej
do kierunku drogi żelaznej, począwszy od
Piotrkowa do Koluszek; ztąd przyjmują kierunek północno-zachodni
i dochodzą do Zgierza (pow. Łódzki). O ile
jednak przemysł rolniczy nie mógł znaleźć
odpowiednich okoliczności dla swojego rozwoju, o
tyle za to przemysł stoi w gub. Piotrkowskiej
najwyżej ze wszystkich gubernij Królestwa
Polskiego. Szczególniej nim się odznacza miasto
Łódź. W całej guberni przeważa przemysł bawełniany
i wełniany. Ludność gub. Piotrkowskiej ma
837,928 mk., czyli na 1 milę,
przy obszarze 222,5 m.,
wypada 3316,5. Fabryk posiada najwięcej z całego
Królestwa, bo aż 12,976 (zaliczono tu wszakże
piekarnie, których jest w gub. 490); robotników
w nich jest 60,516, a wartość produkcyi wynosi
76,592,459 rs. Lasy przetrzebione, jednak zajmują
jeszcze przestrzeń blizko 50 mil.
Gubernia Piotrkowska ma dosyć udogodnioną
komunikacyę. Przez sam środek guberni przechodzi
droga żel Warszawsko-Wiedeńska przez powiaty:
Brzeziński, Piotrkowski, Nowo-Radomski, Częstochowski
i Będziński. Przez powiaty Brzeziński i Łódzki
(do Łodzi) dochodzi odnoga drogi Warszawsko-Wiedeńskiej
pod nazwiskiem drogi Farbyczno-Łódzkiej. –
od stacyi Koluszki. Nareszcie przez powiat Brzeziński
przechodzi gałąź drogi żel. Iwanogrodzko-Dąbrowskiej
od Bzina (gub. Radomska, pow. Konecki) do
Koluszek. Wody gub. Piotrkowskiej spływają głównie
do dwu rzek: Pilicy i Warty. Te jednak pod względem
komunikacyi wielkiej przysługi nie oddają, gdyż
Pilica jest spławna dopiero od Sulejowa a Warta w
granicach gub. Piotrkowskie wcale nie spławna.”

Gubernia
piotrkowska na mapie Kraju Nadwiślańskiego (Карта
Привислинского
края) z 1896
r.
|